از جوانی پرسیدند: برای چه ازدواج نمی کنی؟
گفت: وقتی که هر روز می توان شیر تازه را به راحتی به دست آورد، چرا گاو بخرم؟
تمام مطالب گفته شده را می توان در دو مورد زیر خلاصه کرد:
1ـ اگر بیننده ی زن بی حجاب مجرّد باشد، فکر ازدواج را از سر بیرون می کند؛ چون می تواند به راحتی به لذّت های نامشروع خود دست یابد.
2ـ اگر بیننده ی زن بی حجاب فردی متأهّل باشد، باز هم تحت تأثیر قرار می گیرد؛ چون مرد همواره به دنبال تنوع است و هر چه را دید آرزو می کند و می خواهد.
زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد
وقتی مرد متأهّل زن بی حجاب را می بیند به او علاقه مند می شود؛ چون اندام ظریف و عریان این زن همچون یک آهنربای قوی، دیده و دل مرد را به طرف خود می کشد. به موازات گرایش به این زن بی حجاب، حرص و طمع رسیدن به او روز به روز در دل مرد ریشه می دواند و از طرفی محبت و علاقه ی وی نسبت به زن شرعی و قانونی اش روز به روز کمرنگ و کمرنگ تر می شود، تا جایی که چنین مردی ناخودآگاه هنگام ورود به منزل دچار سوء رفتار می شود و از خود پرخاشگری و خشونت نشان می دهد و پیامد چنین رفتارهایی طلاق های تلخ و ناگواری است که ریشه در بی حجابی عده ای از زنان هرزه دارد.
آیا چنین فرجامی برای افراد به راستی سخت و ناگوار نیست؟ و آیا زنان بی حجاب جدای ضرر به خود به دیگران ضرر نمی زنند؟ قضاوت و داوری را به شما خواننده ی فهیم می گذاریم.
با استناد به آمار و ارقامی که امروزه از سوی کارشناسان امور اجتماعی داده می شود، به این نکته می رسیم که آمار طلاق روز به روز بیشتر می شود تا جایی که به یک پدیده ی تلخ اجتماعی تبدیل شده است. وقتی طلاق روز به روز رشد می کند و ازدواج کاهش می یابد، تازه می فهمیم در اطراف ما چه می گذرد.
بنابراین «حجاب» چون دیواری است که اطراف خانواده ها کشیده می شود و مانع از فروپاشی آن می شود. در یک جامعه ی فرهنگی و باحجاب، زن و شوهر متعلق به یکدیگرند. عاطفه و عشق همچون یک رودخانه زلال بین دو قلب جریان می یابد و زلالی این رودخانه، گویای صداقت و پاکی میان زن و شوهر است.
و برعکس در جامعه ای که زنان در آن بدون حجاب ظاهر می شوند، رودخانه ی زلال و پاک صداقت، مبدأ و مقصدی ندارد. این رودخانه از قلب زن سرچشمه می گیرد و چون مسیر مشخصی ندارد، هر رهگذری از آن مشتی می گیرد و خود را سیراب می کند و دیری نمی پاید که دیگر آبی در رودخانه نمی ماند؛ چون به چندین رود تقسیم شده و آب آن هرز رفته است. چنین است که پیمان مقدس زناشویی شکسته شده و جز کودکانی بی سرپرست که بر سر پیمان مانده اند، دیگر چیزی به جای نمانده است.
مرحوم علامه شهید آیت الله مطهری (ره) می فرماید:
«علت اینکه جوانان امروز از ازدواج گریزانند و هر وقت به آنان پیشنهاد می شود، جواب می دهند که حالا زود است، ما هنوز بچه ایم و یا به عناوین دیگر از زیر بار آن شانه خالی می کنند، همین است و حال آن که در قدیم یکی از شیرین ترین آرزوهای جوانان ازدواج بود.
جوانان، پیش از آن که به برکت دنیای اروپا، کالای زن این همه ارزان و فراوان گردد، شب زفاف را کم از تخت پادشاهی نمی دانستند.
ازدواج در قدیم پس از یک دوران انتظار و آرزومندی انجام می گرفت و به همین دلیل زوجین یکدیگر را عامل نیک بختی و سعادت خود می دانستند. ولی امروز کامجویی های جنسی در غیر کادر ازدواج به حدّ اعلا فراهم است و دلیلی برای آن اشتیاق ها وجود ندارد.
معاشرت های آزاد و بی بند و بار پسران و دختران، ازدواج را به صورت یک وظیفه و تکلیف و محدودیت درآورده است که باید آن را با توصیه های اخلاقی و یا احیاناً چنان که برخی از جراید پیشنهاد می کنند، با اعمال زور بر جوانان تحمیل کرد.» 1
1 . مسأله حجاب، ص 89.
گفت: وقتی که هر روز می توان شیر تازه را به راحتی به دست آورد، چرا گاو بخرم؟
تمام مطالب گفته شده را می توان در دو مورد زیر خلاصه کرد:
1ـ اگر بیننده ی زن بی حجاب مجرّد باشد، فکر ازدواج را از سر بیرون می کند؛ چون می تواند به راحتی به لذّت های نامشروع خود دست یابد.
2ـ اگر بیننده ی زن بی حجاب فردی متأهّل باشد، باز هم تحت تأثیر قرار می گیرد؛ چون مرد همواره به دنبال تنوع است و هر چه را دید آرزو می کند و می خواهد.
زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد
وقتی مرد متأهّل زن بی حجاب را می بیند به او علاقه مند می شود؛ چون اندام ظریف و عریان این زن همچون یک آهنربای قوی، دیده و دل مرد را به طرف خود می کشد. به موازات گرایش به این زن بی حجاب، حرص و طمع رسیدن به او روز به روز در دل مرد ریشه می دواند و از طرفی محبت و علاقه ی وی نسبت به زن شرعی و قانونی اش روز به روز کمرنگ و کمرنگ تر می شود، تا جایی که چنین مردی ناخودآگاه هنگام ورود به منزل دچار سوء رفتار می شود و از خود پرخاشگری و خشونت نشان می دهد و پیامد چنین رفتارهایی طلاق های تلخ و ناگواری است که ریشه در بی حجابی عده ای از زنان هرزه دارد.
آیا چنین فرجامی برای افراد به راستی سخت و ناگوار نیست؟ و آیا زنان بی حجاب جدای ضرر به خود به دیگران ضرر نمی زنند؟ قضاوت و داوری را به شما خواننده ی فهیم می گذاریم.
با استناد به آمار و ارقامی که امروزه از سوی کارشناسان امور اجتماعی داده می شود، به این نکته می رسیم که آمار طلاق روز به روز بیشتر می شود تا جایی که به یک پدیده ی تلخ اجتماعی تبدیل شده است. وقتی طلاق روز به روز رشد می کند و ازدواج کاهش می یابد، تازه می فهمیم در اطراف ما چه می گذرد.
بنابراین «حجاب» چون دیواری است که اطراف خانواده ها کشیده می شود و مانع از فروپاشی آن می شود. در یک جامعه ی فرهنگی و باحجاب، زن و شوهر متعلق به یکدیگرند. عاطفه و عشق همچون یک رودخانه زلال بین دو قلب جریان می یابد و زلالی این رودخانه، گویای صداقت و پاکی میان زن و شوهر است.
و برعکس در جامعه ای که زنان در آن بدون حجاب ظاهر می شوند، رودخانه ی زلال و پاک صداقت، مبدأ و مقصدی ندارد. این رودخانه از قلب زن سرچشمه می گیرد و چون مسیر مشخصی ندارد، هر رهگذری از آن مشتی می گیرد و خود را سیراب می کند و دیری نمی پاید که دیگر آبی در رودخانه نمی ماند؛ چون به چندین رود تقسیم شده و آب آن هرز رفته است. چنین است که پیمان مقدس زناشویی شکسته شده و جز کودکانی بی سرپرست که بر سر پیمان مانده اند، دیگر چیزی به جای نمانده است.
مرحوم علامه شهید آیت الله مطهری (ره) می فرماید:
«علت اینکه جوانان امروز از ازدواج گریزانند و هر وقت به آنان پیشنهاد می شود، جواب می دهند که حالا زود است، ما هنوز بچه ایم و یا به عناوین دیگر از زیر بار آن شانه خالی می کنند، همین است و حال آن که در قدیم یکی از شیرین ترین آرزوهای جوانان ازدواج بود.
جوانان، پیش از آن که به برکت دنیای اروپا، کالای زن این همه ارزان و فراوان گردد، شب زفاف را کم از تخت پادشاهی نمی دانستند.
ازدواج در قدیم پس از یک دوران انتظار و آرزومندی انجام می گرفت و به همین دلیل زوجین یکدیگر را عامل نیک بختی و سعادت خود می دانستند. ولی امروز کامجویی های جنسی در غیر کادر ازدواج به حدّ اعلا فراهم است و دلیلی برای آن اشتیاق ها وجود ندارد.
معاشرت های آزاد و بی بند و بار پسران و دختران، ازدواج را به صورت یک وظیفه و تکلیف و محدودیت درآورده است که باید آن را با توصیه های اخلاقی و یا احیاناً چنان که برخی از جراید پیشنهاد می کنند، با اعمال زور بر جوانان تحمیل کرد.» 1
1 . مسأله حجاب، ص 89.